سلام
حس و حال غريبيه . سخته كه از اين باباها گوشه گوشه مملكت ببيني و بي خيال از كنارش رد بشي. كنار دسته گل هايي مثل بابا كه به خاطر اين ملت و دين و مملكت خودش جنگيده كم نبودن از كسايي كه ژيگول هاي زمان خودشون بودن. اما اتفاقاتي افتاد كه همين ژيگول ها رو روانه ميدان كرد. آمها همين آدمهان. مهم تربيت اونها ورسيدگي به اونها وانگيزه دادن به اونهاس.
وقتي باباجوون بود همه يه دشمن واحد داشتن و به خاطر دمن واحد داشتن هدف واحد داشتن و متحد بودن. اما الان ديگه دشمن واحد و هدف واحد ندارن براي همني خيي ها دمن همديگه شدن.
حيف
