امروز توفیق اجباری شد یه سری به
دانشگاه سابقم بزنم. باورش خیلی خیلی سخته که فارغ التحصیل شدم و قرار همین جا کارم رو تموم کنم. دوستانی که توفیق دانشجو شدن رو دارن یا این که هستن شاید بهتر حرف من رو بفهمن که بابا! درست خوندن واسه مدرک، به حضرت عباس (ع) کافی نیست. اندازه یه دنیا پشیمونم از این که عمرم رو فقط در برزخ لیسانس نگهداشتم.
دارم به خودم می گم و دوست دارم تو هم نظرت رو بگی که : لیسانس رو واسه خاطر مدرک بودنش نساختن، لیسانس روساختن چون خاصیت پل بودن رو توی اون پیدا کرده بودن نه خاصیت یه برگ مدرک فکستنی.
البته در پایان بگم؛ درسته لیسانس مثل پل اما این پل معلقه که اگه حواست رو جمع نکنی و تلاش رو زیاد، قطعا افتادن از اون حتمیه
.jpg)
